Otuz Yıl Savaşları (1618-1648), Avrupa tarihinin en uzun ve yıkıcı çatışmalarından biri olarak kabul edilen ve dini, siyasi ve bölgesel nedenlerle çıkan bir savaştır. Savaş, Kutsal Roma İmparatorluğu topraklarında başlayıp, zamanla Avrupa'nın birçok büyük gücünü içine çekmiştir. 

Savaşın başlangıcı, 1618'de Bohemya'da patlak veren bir isyanla oldu. Protestan Bohemyalı asiller, Katolik Habsburg İmparatoru II. Ferdinand'ın dini baskılarına karşı ayaklandılar. Prag'daki Defenestrasyon (pencereden atma) olayı, savaşın fitilini ateşleyen olay olarak bilinir. Bu isyan, Protestanların Habsburg Hanedanı'na karşı geniş çaplı bir direniş başlatmasına yol açtı. 

Savaş, dört ana aşamaya ayrılır: Bohemya-Felemenk (1618-1625), Danimarka (1625-1629), İsveç (1630-1635) ve Fransız-İsveç (1635-1648) aşamaları. Her aşamada farklı Avrupa güçleri çatışmalara dahil oldu ve savaş, dini bir ihtilaf olmaktan çıkıp daha çok siyasi ve bölgesel hakimiyet mücadelelerine dönüştü. 

İlk aşamada, Katolik Habsburg orduları, Bohemya ve Felemenk'teki Protestan güçlere karşı büyük zaferler kazandı. İkinci aşamada, Danimarka Kralı IV. Christian, Protestanların lideri olarak savaşa katıldı ancak 1629'da Habsburglar tarafından mağlup edildi. Üçüncü aşamada, İsveç Kralı Gustavus Adolphus, Protestanların yanında savaşa girerek önemli zaferler elde etti ve Almanya'daki Habsburg üstünlüğünü kırdı. Ancak Gustavus Adolphus'un 1632'deki Lützen Savaşı'nda ölmesiyle İsveç'in etkisi azaldı. 

Son aşamada, Fransa Kardinali Richelieu'nun liderliğinde savaşa Katolik bir ülke olarak girdi, ancak Habsburgların Avrupa'daki gücünü sınırlamak için Protestanlarla ittifak yaptı. Fransız ve İsveç orduları, Habsburg ordularına karşı büyük başarılar elde etti. Savaş, 1648'de imzalanan Westphalia Barışı ile sona erdi. 

Westphalia Barışı, Avrupa'nın siyasi haritasını yeniden şekillendirdi. Kutsal Roma İmparatorluğu'ndaki prensler, kendi bölgelerinde dini ve siyasi bağımsızlık kazandılar. Hollanda ve İsviçre, bağımsız devletler olarak tanındı. Fransa ve İsveç, topraklarını ve etkilerini genişletti. 

Otuz Yıl Savaşları, Avrupa'da büyük yıkıma ve nüfus kaybına neden oldu. Savaşın sonunda, Avrupa'da güç dengesi değişti ve modern devlet sisteminin temelleri atıldı. Ayrıca, Westphalia Barışı, egemen devletler arası ilişkilerde dini müdahalelerin azalmasına ve ulusal egemenlik kavramının güçlenmesine yol açtı. Bu savaş, hem dini hem de siyasi anlamda Avrupa'nın geleceğini şekillendiren kritik bir dönüm noktası olarak kabul edilir.